विषय इथेच थांबत नाही!

-


#हलाल शब्द सरकारी दस्तावेज मधून भलेही काढला गेला असेल, पण त्यामुळे हलाल व्यवस्था भारतातून बंद होत नाही. डागडुजी करण्यासारखी क्षुल्लक गोष्ट आहे का ही? 

आत्मनिर्भर भारत आणि स्वदेशी भारत असा संकल्प आपण करत असताना या स्वदेशी कंपन्यांना सुद्धा हलाल इकॉनॉमीमुळे त्यांच्यापुढे झुकावे लागत आहे, इतकी मोठी गोष्ट आहे ही. 

पतंजली प्रॉडक्ट्स, हल्दीराम, मॅक्डोनाल्ड, kitkat, आशीर्वाद अश्या बऱ्याच कंपन्या हलाल सर्टिफिकेट घेऊन व्यापार करू लागल्या आहेत. बाकीच्या कंपन्यांना ही हे हलाल सर्टिफिकेट घ्यावे लागेल नाहीतर मुसलमान त्यांचे उत्पादन घेणार नाहीत. 

काय करणार बोला??? 

आपल्याकडे लोकांना हलाल चा धोकाच अजून माहीत नाही. तिकडे श्रीलंकेत हलाल ला विरोध वाढू लागल्यावर तेथील सरकारने बंदी आणली. विशेष म्हणजे तिथल्या मुसलमानांनाच पुढाकार घ्यावा लागला. आपल्याकडे उलट परिस्थिती आहे. हलाल इकॉनॉमी मध्ये गुंतवणूक करण्यात भारताचा जगात दुसरा क्रमांक आहे. भारत ब्राझील नंतर मोठ्या प्रमाणात मांसाहार पदार्थ पुरवणारा देश आहे. 
तुमची वस्तू हलाल सर्टीफाईड असेल तरच आम्ही घेऊ असं मुसलमान म्हणू लागले आहेत म्हणून आपण जातो अश्या बऱ्याच हॉटेल्स मध्ये हलाल फूड उपलब्ध असते. आपणही तेच खात असतो, जे आपल्यासाठी हराम आहे. 
बरं... हा हलाल चा विषय फक्त मांसाहार पुरता मर्यादित असता तर वेगळी गोष्ट होती. परंतु हलाल अंतर्गत चॉकलेट, बिस्कीट पासून सर्व अन्नपदार्थ, सौंदर्य प्रसाधन, हॉटेल, दवाखाने, लॉज, डेटिंग वेबसाईटवर, फर्निचर असं सगळंच येऊ लागलं आहे. म्हणजेच काय तर सगळी बाजारपेठ हलालच्या कह्यात आणली जात आहे. यामागे मलेशिया सह अन्य इस्लामिक राष्ट्र जोडलेले आहेत. 

- कल्पेश जोशी

टिप्पण्या

टिप्पणी पोस्ट करा

या ब्लॉगवरील लोकप्रिय पोस्ट

वाटते सानुली मंद झुळूक मी व्हावे...

-
वाटते सानुली मंद झुळूक मी व्हावे... #उपरोधीक     इयत्ता चौथीच्या वर्गात पुर्वी एक कविता होती. 'वाटते सानुली मंद झुळूक मी व्हावे, घेईल ओढ मन तिकडे स्वैर झुकावे.' कवि दामोदर कार...
Read more »

मराठवाडा मुक्तीसंग्राम: वीरांगना दगडाबाई शेळके व सोयगांवचा ऐतिहासिक लढा

-
इमेज
     निजामाची राजवट असलेल्या आणि 1947 ला स्वतंत्र न झालेल्या मराठवाड्यात आर्य समाज, हिंदू महासभा, स्टेट काँग्रेस व सामान्य नागरिकांनी स्वातंत्र्याचे रणशिंग फुंकले होते. लोक निजामाच्या सैन्याविरुद्ध आणि रझाकारांच्या विरुद्ध बंड करून उठले होते. हाती शस्त्र घेऊन भारताच्या अखंडत्वाचा आणि हैदराबादच्या मुक्तीचा संकल्प करण्यात आला होता. अश्या या क्रांती लढ्यात निजामी राजवट उलथवण्यासाठी धोपटेश्वर (ता. बदनापूर जि. जालना) येथील दगडाबाई शेळके यांनी स्वामी रामानंद तीर्थ यांच्या कार्य प्रेरणेतून तसेच अन्य क्रांतिकारकांचे काम पाहून मुक्तिसंग्रामात उडी घेतली होती. त्याचवेळी मराठवाड्याच्या सीमेवर असलेल्या सोयगांव येथील लढ्याचा इतिहासही अजरामर झाला.       दगडाबाईंनी 'बंदूक' आणि 'हातगोळे' चालविण्याचे प्रशिक्षण घेतले होते. एकदा निजाम सरकारच्या सैनिकांनी त्यांना शस्त्रासह रंगेहाथ पकडले. ज्यामुळे त्यांना तुरूंगवास भोगावा लागला. असे सांगितले जाते की त्यांनी पॅन्ट, शर्ट घालून बंदूकीसह घोड्यावर प्रवासही केला आहे. आपल्या नवऱ्याच्या रोषालाही त्यांना सामोरे जावे लागल...
Read more »

हुतात्मा वेदप्रकाश: मराठवाडा मुक्तीसंग्रामातील पहिले बलिदान

-
इमेज
@कल्पेश गजानन जोशी हैदराबाद संस्थानात बहुसंख्य जनता हिंदू होती तर राज्य प्रमुख मात्र निजाम हा मुस्लिम होता. निजामाने आपल्या पदरी रझाकार, इत्तेहादूल मुसलमीन, खाकसार, सिद्दीकी, निजामसेना अश्या संघटना बाळगल्या होत्या. या संघटनांना जवळ शस्त्र बाळगण्याचा अधिकार होता आणि निजाम शासनाच्या विरोधात व भारताच्या बाजूने मत व्यक्त करणाऱ्या हिंदूंचा शक्तीबळाचा वापर करून आवाज दाबण्यासाठी या संघटना त्याने पाळून ठेवल्या होत्या. या संघटनांचे प्रमुख अत्यंत टोकाचे धर्मवेडे, हिंदू द्वेष्टे व कट्टर जातीयवादी होते.  निजामाच्या या संघटना हिंदूंना प्रचंड त्रास देत होत्या. हजारो कार्यकर्ते या संघटनेत जोडले गेले होते. बीड जिल्ह्यातील धारूर आणि कर्नाटकच्या बिदर जिल्ह्यात आर्यसमाज शक्तिशाली झाला होता. आर्य समाजाच्या अनुयायांना निजामाच्या रझाकारांकडून जाणीवपूर्वक त्रास दिला जाई.  या काळात उदगीर, बसवकल्याण, लातूर, निलंगा, गुंजोटी या ठिकाणचे कार्यकर्ते गावोगावी जाऊन आर्य समाजाची स्थापना करीत होते. संस्थानामध्ये उर्वरित भारतातून दीड ते दोन हजार आर्यसमाजी तरुण कार्यकर्ते संस्थानाच्या कान...
Read more »